πονος -αρωστεια -θανατος

Η αλυσιδα της φθαρτοτητας και πισω απ'ολα αυτα, ο φοβος που τα συνδεει και μας κραταει δεσμιους στην υλη.

Οι λογοι που πεθαινει καποιος ειναι δυο, ο ενας ειναι η φυσικη φθορα του σωματος, κι ο αλλος γιατι επιθυμει να φυγει.

Η πρωτη περιπτωση ειναι φυσιολογικη και δεν ανατρεπεται και συμβαινει οταν ολοκληρωθει ο χρονος , η δευτερη ομως μπορει ν'ανατραπει, αρκει να γινει η συνειδητοποιηση της .

Το οτι επιθυμει να φυγει καποιος, σημαινει οτι προκαλει γεγονοτα τετοια , οπως ατυχηματα και ασθενειες που θα του επιτρεψουν να φυγει.

Ομως επειδη το ασυνειδητο ειναι ανεξερευνητο και αγνωστο στο μεγαλυτερο του μερος, ειναι δυσκολο να εντοπισουμε απο που προερχεται αυτη η επιθυμια και γιατι.
συνηθως δεν ειναι καν εκδηλωμενη αλλα κρυφη, ισως να προερχεται απο βιωμα προηγουμενης ζωης, πχ αν καποιος σε προηγουμενη ζωη εχει χασει τη ζωη του απο πνιγμο και φοβαται τη θαλασσα ειναι πολυ πιθανο να προκαλεσει το ιδιο, λογω αναμνησης και μη εξαλειψης του φοβου αυτου,ειναι αυτο που λεμε , παθαινουμε οτι φοβομαστε.

Αλλη περιπτωση ειναι τα συσσωρευμενα αρνητικα συναισθηματα που δεν βρισκουν διεξοδο κι ετσι δηλητηριαζουν το σωμα, ωστε να το καταστρεφουν σιγα σιγα.
Συναισθηματα και μνημες που προερχονται ισως απο το ασυνειδητο, απο προηγουμενες εμπειριες, προηγουμενες ζωες, η ακομα και την αρνηση μας να ξαναρθουμε εδω.
Σ'αυτον τον κοσμο που ζουμε , λογικα κανεις δεν θα ηθελε να βρισκεται, οσο δε ανεβαινει επιπεδο συνειδητοτητας κι αντιλαμβανεται τι γινεται γυρω του, τοσο πιο γρηγορα θελει να την κανει απο δω.
Ομως πρεπει να γνωριζει, οτι αν δεν ολοκληρωσει τη δουλεια που ηρθε να κανει, ειναι δωρο - αδωρον, γιατι παλι θα ξαναγυρισει..αρα λοιπον δεν εχει κανενα νοημα να επιδιωκει τη φυγη, αλλα να βρει τον τροπο να περασει οσο γινεται πιο ανωδυνα κι επικοδομητικα τα χρονια που απαιτουνται .
Ισως αυτος να ειναι και ο λογος που η αυτοχειρια δεν " επιτρεπεται"

Ο ανθρωπος θλιβεται, αρωσταινει, ποναει, φοβαται , οταν ειναι μακρυα απτην ψυχη του, τοτε νοιωθει μονος, αδυναμος, ανημπορος και τοτε ολα τα δεινα μπορει να του συμβουν.
Για την ψυχη δεν υπαρχει πονος, αρωστεια, θανατος, αυτα ειναι αγνωστες εννοιες που δεν την αγγιζουν ουτε την βαλλουν.

Πως ειναι δυνατον αλλωστε να ποναει, ν'αρωσταινει και να πεθαινει η ψυχη, αφου ειναι αθανατη.
Τα συναισθηματα αυτα ειναι του σωματος και δεν ανηκουν στην ψυχη, οταν βρεις την ψυχη σου νοιωθεις μονο χαρα , αγαπη κι ολοκληρωση.

Ομως η ψυχη μας ειναι απομακρυσμενη, με ιχνη της κινουμαστε, ειναι η πηγη μας , ειναι ο θεος και οσο ειμαστε απομακρυσμενοι απο κεινη θα ποναμε και θα υποφερουμε γιατι ειμαστε μισοι κι η αναμνηση αυτη ποναει πολυ.

Στην προσπαθεια μας να ενωθουμε μαζι της τραβιομαστε προς τα κει απ'οπου ηρθαμε κι ετσι γινομαστε "φευγατοι" η θελουμε να φυγουμε απο δω για να παμε να την συναντησουμε.

Η μεγαλυτερη επιθυμια κι ο σκοπος του ανθρωπου ειναι η ενωση του με την ψυχη, οι δυο υποστασεις του να γινουν μια.

Ο διαχωρισμος αυτων των δυο υποστασεων μας κανει να υποφερουμε, μας διχαζει, μας τρελλαινει και δεν αντεχεται.

Φυσικα αυτα ισχυουν για οσους εχουν σχηματισει μορφη ψυχης, εχουν συνθεσει σωμα ψυχης εχουν ολοκληρωσει εναν κυκλο, δεν ισχυουν για ολους .

Οι αλλοι οσο κιαν προσπαθουν δεν μπορουν να κανουν τιποτα, οσοι δεν μπορουν να βρουν και να συνθεσουν την ψυχη τους θα υποφερουν και θα πονανε μεχρι το θανατο.

Παθαινουμε ολα τα κακα οταν ειμαστε απομακρυσμενοι απο την ψυχη μας, οταν ειμαστε σε λαθος δρομο.

Ενα ειναι το φαρμακο λοιπον, μονο η ψυχη μας εχει την ικανοτητα της αυτοιασης, τις ιδιοτητες του θεου και μονο οσοι ενεργοποιουν την ψυχη τους και ζουν συμφωνα μ'αυτην μπορουν να γνωρισουν τις θεραπευτικες της ικανοτητες.

Αυτο εξαρταται απο το ποσο ειμαστε μαζι της συνδεδεμενοι, θα ξαναπω, συνδεση ψυχης και σωματος, ολα απο κει γινονται.

Μια κακη συνδεση εχει σαν αποτελεσμα κακο σημα και κακο σημα , σημαινει οτι δεν λαμβανει το σωμα τις οδηγιες της ψυχης, και παει μονο του οπου ναναι, απροστατευτο .

Το σωμα κινειται με αλλους νομους, ανηκει στην υλη και ο προορισμος του ειναι ο θανατος, η θνησιμοτητα, αρα ελκεται απο τον θανατο, τον προκαλει, τον επιδιωκει, γιατι η περιορισμενη του γνωση δεν γνωριζει κατι αλλο παρα μονο αυτην την ευθεια, γεννηση-θανατος.

Οσο ομως η ψυχη συνδεεται καλυτερα με το σωμα, οσο επιτρεπουμε στην ψυχη να καθοδηγει το σωμα τοτε η πορεια αλλαζει , κινειται βαση γνωσης, αποκτα συνειδηση, οι πραξεις μας ειναι συνειδητες με αποτελεσμα ολο και λιγοτερο καταστροφικες.

Οσο καλυτερα ειμαστε συνδεδεμενοι τοσο πιο δυνατοι γινομαστε , τοσο τα δεινα , τα κακα και οι στεναχωριες δεν μας αγγιζουν.

Η ενωση της ψυχης με το σωμα ειναι μια συνεχομενη διαδικασια απο το σκοταδι στο φως, απο την αγνοια στη γνωση, απο το ασυνειδητο στο συνειδητο, μια συνεχομενη διαδικασια μετατροπης κι αντικαταστασης, η μετουσιωση καθε αρρωστου μερους μας σε υγιες.

" Μετατρεπω, αντικαθιστω , ενωνω και μετουσιωνω την υπαρξη μου απο θνητη σε αθανατη, καθε φθαρτο του μερος σε αφθαρτο, απο υλη σε ψυχη και πνευμα , βρισκοντας τη μια μορφη και τον ενα εαυτο μου, ενωνομαι με το φυλακα αγγελο μου, που δεν ειναι αλλος απο εμενα, απο τη μορφη μου ,που αφησα πισω μου ερχομενη εδω και ερχεται ξοπισω μου μεχρι να την δω".

Αφιερωμενο σ'ενα αγγελουδι που ψαχνει απεγνωσμενα τη δικη του μορφη, τη δικη του ψυχη..το δικο του σωμα να γιατρεψει και την ευχαριστω που μου εδωσε την ευκαιρια και την εμπνευση να βαλω τις σκεψεις μου σε μια σειρα και να βγει αυτο το κειμενο που ευχομαι να βοηθησει πολλους να βρουν την δικη τους πηγη,την δικη τους ψυχη.

στην πιο γλυκεια Μαρια που γνωρισα, στο μικρο μας τουιτι..