" Τα μάτια "

Κι ήταν τα μάτια σου βροχή

βροχή και καταιγίδα 

φωτός 

που μέσα μου άνοιξαν

αγάπης αχτίδα 

Κι είπα..

Να! υπάρχει θεός

στέκεται εδώ 

ολόρθος μπροστά μου

Δεν κλαίει
μα ούτε και γελάει
Δεν πονά
μα ούτε και το αναζητάει

Απεραντοσύνη
καλοσύνη
ευγνωμοσύνη και
σωφροσύνη
και άλλα πολλά
βλέπω σε δύο μάτια

Μα πόσο φως αλήθεια 

μπορούν να διαχέουν τα μάτια?

Κι είπες,

Όσο φως μπορούν να δεχτούν 

οι καρδιές που τα κοιτάζουν

Δυό μάτια  αντιφεγγίζουν
όλες τις αρετές της ψυχής

Θα μπορούσαν να είναι και
τα δικά σου.