" Η ώρα της ψυχής "

Μετράμε τις αντοχές μας,
αφουγκραζόμαστε τις ψυχές μας, 

που ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί.

Σαν έμπειροι σχοινοβάτες, βαδίζουμε,

κρατώντας λεπτές ισορροπίες,

προσπαθούμε  να αντισταθούμε 
και να μείνουμε ενωμένοι ,
ανάμεσα στα διχασμένα μυαλά,
με τις κλειστές καρδιές ,
που μας κυβερνούν και μας δικάζουν , 

μας αρρωσταίνουν και μας επιβάλλονται ,
χρησιμοποιώντας κάθε αθέμιτο μέσο και τρόπο , 
προκειμένου να επικρατήσουν.

Ευτυχώς που είναι  άνοιξη,

μια χαραμάδα φωτός αχνοφαίνεται στον ορίζοντα,

ίσα ίσα με μιά ανάσα,

ίσα ίσα για να μην ξεψυχήσουμε,

ίσα ίσα για να αντέξουμε,
ίσα ίσα για να μην παραδοθούμε ,

ίσα ίσα για να δούμε,
την ανάσταση μέσα μας να συμβαίνει.

Μεσ' το ψευδές σκότος και στην  κυριαρχία του

είναι η καλύτερη στιγμή για να εκδηλωθεί,

είναι η καλύτερη στιγμή για να φανερωθεί.

Είναι η ψυχή σου που ανασταίνεται  άνθρωπε, 

τώρα είναι η δική της ώρα.

( Φωτό, Άνοιξη,  Alphonse Mucha 1896 )