Ο αρχικός σκοπός του σύγχρονου πολέμου είναι να καταναλώνονται τα βιομηχανικά προιόντα , χωρίς αντίστοιχη άνοδο του γενικού βιοτικού επιπέδου. Από το τέλος του δέκατου ένατου αιώνα, η βιομηχανική κοινωνία είχε πρόβλημα ως προς τη διάθεση του πλεονάσματος των καταναλωτικών αγαθών.Τώρα που λίγοι άνθρωποι έχουν αρκετή τροφή , αυτό το πρόβλημα δεν είναι επείγον και ίσως δεν θα γινόταν επείγον ακόμα και αν δεν ετίθετο σε λειτουργία καμιά τεχνητή διαδικασία καταστροφής . Ο κόσμος του σήμερα είναι ένας κόσμος γυμνός, πεινασμένος , κατεστραμμένος , εν συγκρίσει με τον προ του 1914 κόσμο και ακόμα πιο πολύ, εν συγκρίσει με το μέλλον που φαντάζονταν οι άνθρωποι αυτής της εποχής.
Στις αρχές του εικοστού αιώνα, το όραμα μιας μελλοντικής κοινωνίας που θα ηταν απίστευτα πλούσια , άνετη , πειθαρχημένη και επαρκής, ένας κόσμος αστραφτερός απο γυαλί, ατσάλι και κάτασπρο μπετόν , αποτελούσε μέρος της συνείδησης σχεδόν κάθε μορφωμένου ανθρώπου. Η επιστήμη και η τεχνολογία εξελίσσονταν ταχύτατα και φαινόταν φυσικό να υποθέτει κανείς πως θα συνέχιζαν να εξελίσσονται. Αυτό δεν έγινε και τούτο οφείλεται , αφ' ενός, στην ένδεια στην οποία οδήγησε μια μακρά σειρά πολέμων και επαναστάσεων και αφ΄ετέρου , στο ότι η επιστημονική και η τεχνική πρόοδος βασίζονταν στην εμπειρική σκέψη που δεν μπορούσε να επιζήσει σε μια αυστηρά συγκροτημένη κοινωνία.
Ο κόσμος ειναι στο σύνολό του πιο πρωτόγονος σήμερα απ ότι πριν από πενήντα χρόνια. Κάποιες υπανάπτυκτες περιοχές έχουν προοδεύσει και διάφορα όργανα που έχουν πάντα κάποια σχέση με τον πόλεμο και την αστυνόμευση έχουν τελειοποιηθεί αλλά , τα πειράματα και οι εφευρεύσεις σε μεγάλο ποσοστό σταμάτησαν. Επί πλέον οι καταστροφές του ατομικού πολέμου της δεκαετίας του πενήντα δεν επανορθώθηκαν ποτέ εντελώς.
Εν τω μεταξύ , οι κίνδυνοι που αντιπροσωπεύει η μηχανή υφίστανται πάντα. Αφότου εμφανίστηκε για πρώτη φορά η μηχανή, έγινε φανερό σε όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους ότι η ανάγκη του ανθρώπινου μόχθου και κατά συνέπεια σε μεγάλο βαθμό της ανθρώπινης ανισότητας είχε εκλείψει. Αν η μηχανή χρησιμοποιόταν γι αυτόν το σκοπό , η πείνα, η υπερεργασία , ο αναλφαβητισμός και η αρρώστια θα εξαφανίζονταν μέσα σε λίγες μέρες. Πραγματικά χωρίς να έχει χρησιμοποιηθεί με τέτοια πρόθεση , με το να παράγει πλούτη που μερικές φορές ήταν αδύνατο να μη μοιραστούν, η μηχανή, με ένα είδος αυτόματης διαδικασίας, ανέβασε πολύ το βιοτικό επίπεδο του μέσου ανθρώπου για μια περίοδο πενήντα χρόνων στο τέλος του δέκατου ένατου και στς αρχές του εικοστού αιώνα.
Αλλά ήταν επίσης φανερό πως μια γενική αύξηση του πλούτου απειλούσε με καταστροφή - γιατί πραγματικά με μια έννοια ήταν καταστροφή - μια κοινωνία ιεραρχική.
Σε ένα κόσμο που οι άνθρωποι δούλευαν λίγο , όπου ο καθένας θα είχε αρκετή τροφή, θα ζούσε σε σπίτι με λουτρό και ψυγέιο, θα είχε δικό του αυτοκίνητο ή ακόμα και αεροπλάνο , η πιο φανερή και ίσως η πιο ασήμαντη μορφή της ανισότητας θα είχε κιόλας εξαφανιστεί.
Αν γενικευόταν ο πλούτος δεν θα παρείχε καμιά διάκριση. Αναμφίβολα , θα μπορούσε να φανταστεί κανείς μια κοινωνία όπου ο πλούτος , με την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας και της πολυτέλειας , θα μοιραζόταν ίσα, ενώ η δύναμη θα έμενε στα χέρια μια μικρής προνομιούχας τάξης. Αλλά , στην πράξη μια τέτοια κοινωνία δε θα μπορούσε να παραμείνει σταθερή για πολύ. Γιατί, αν όλοι απολάμβαναν με τον ίδιο τρόπο τις ανέσεις και την ασφάλεια, η αποβλακωμένη από την φτώχεια μεγάλη μάζα των ανθρώπων θα μπορούσε να μορφωθεί και να μάθει να σκέφτεται για τον εαυτό της και όταν γινόταν αυτό, αργά ή γρήγορα αυτή η μάζα θα καταλάβαινε ότι η προνομιούχα μειοψηφία δεν είχε κανένα λόγο ύπαρξης και θα την έβγαζε απο τη μέση.
Με λίγα λόγια , μια ιεραρχική κοινωνία δεν μπορούσε να σταθεί παρά μόνο βασισμένη στη φτώχεια και την άγνοια.
Εν τω μεταξύ , οι κίνδυνοι που αντιπροσωπεύει η μηχανή υφίστανται πάντα. Αφότου εμφανίστηκε για πρώτη φορά η μηχανή, έγινε φανερό σε όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους ότι η ανάγκη του ανθρώπινου μόχθου και κατά συνέπεια σε μεγάλο βαθμό της ανθρώπινης ανισότητας είχε εκλείψει. Αν η μηχανή χρησιμοποιόταν γι αυτόν το σκοπό , η πείνα, η υπερεργασία , ο αναλφαβητισμός και η αρρώστια θα εξαφανίζονταν μέσα σε λίγες μέρες. Πραγματικά χωρίς να έχει χρησιμοποιηθεί με τέτοια πρόθεση , με το να παράγει πλούτη που μερικές φορές ήταν αδύνατο να μη μοιραστούν, η μηχανή, με ένα είδος αυτόματης διαδικασίας, ανέβασε πολύ το βιοτικό επίπεδο του μέσου ανθρώπου για μια περίοδο πενήντα χρόνων στο τέλος του δέκατου ένατου και στς αρχές του εικοστού αιώνα.
Αλλά ήταν επίσης φανερό πως μια γενική αύξηση του πλούτου απειλούσε με καταστροφή - γιατί πραγματικά με μια έννοια ήταν καταστροφή - μια κοινωνία ιεραρχική.
Σε ένα κόσμο που οι άνθρωποι δούλευαν λίγο , όπου ο καθένας θα είχε αρκετή τροφή, θα ζούσε σε σπίτι με λουτρό και ψυγέιο, θα είχε δικό του αυτοκίνητο ή ακόμα και αεροπλάνο , η πιο φανερή και ίσως η πιο ασήμαντη μορφή της ανισότητας θα είχε κιόλας εξαφανιστεί.
Αν γενικευόταν ο πλούτος δεν θα παρείχε καμιά διάκριση. Αναμφίβολα , θα μπορούσε να φανταστεί κανείς μια κοινωνία όπου ο πλούτος , με την έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας και της πολυτέλειας , θα μοιραζόταν ίσα, ενώ η δύναμη θα έμενε στα χέρια μια μικρής προνομιούχας τάξης. Αλλά , στην πράξη μια τέτοια κοινωνία δε θα μπορούσε να παραμείνει σταθερή για πολύ. Γιατί, αν όλοι απολάμβαναν με τον ίδιο τρόπο τις ανέσεις και την ασφάλεια, η αποβλακωμένη από την φτώχεια μεγάλη μάζα των ανθρώπων θα μπορούσε να μορφωθεί και να μάθει να σκέφτεται για τον εαυτό της και όταν γινόταν αυτό, αργά ή γρήγορα αυτή η μάζα θα καταλάβαινε ότι η προνομιούχα μειοψηφία δεν είχε κανένα λόγο ύπαρξης και θα την έβγαζε απο τη μέση.
Με λίγα λόγια , μια ιεραρχική κοινωνία δεν μπορούσε να σταθεί παρά μόνο βασισμένη στη φτώχεια και την άγνοια.
